Güneşi denize batar İzmir’in...

Güneşi denize batar İzmir’in...

Renklerin cümbüşü yaşanır gökyüzünde. Mavilere karşı isyankar Sarının haddini bildirmek için Şarap Kırmızısı harekete geçer âdeta. Gökyüzü dediğin Mavi olmalı der, Sarı Ateşin oğludur, sahralara yakışır diye söylenir durur...  Morlar yok mu, cazgır, fitneci... Hemen Grileri yanına alır ittifak içinde usul usul yaklaşır Sarıya. Onların derdi Sarıya haddini hatırlatmak değildir, batırmaktır ancak. Erguvan, Eflatun, Turuncular sessiz sedasız seyirci... Kraliyet Mavisi yaşlımı yaşlı, gün batımıyla gün doğumunun farkına varamaz bazen. O da meselenin mahiyetinden bihaber ehli fettana eşlik eder. Sarı git gide küçücük ateşten topa dönüşür. Batmak istemez bir türlü... Ayrılmak istemez Mavinin sonsuz saltanatından... İşin nereye varacağını kestiren Şarap Kırmızısı kucağına alır zavallıyı. Denizden beşik yapar oraya yatırır. Vapurlar düdük çalar, martılar ninni söyler... Güneş uykuya dalar denizde...

Güneşi denize batmaz İzmir'in. Denizde uyur, dinlenir ancak...